عرضه و تقاضا
قانون عرضه و تقاضا در واقع یک نظریه اقتصادی است که توسط آدام اسمیت در سال ۱۷۷۶ رایج شد. اصول در پیشبینی رفتار بازار بسیار موثر نشان داده شده است. با این حال، چندین عامل دیگر وجود دارد که بر بازارها در سطح اقتصاد خرد و کلان تأثیر می گذارد. قانون موردبحث به شدت رفتار بازار را هدایت می کند، اما به‌طور کامل آن را تعیین نمی کند.
بنیادی ترین مفاهیم اقتصاد متشکل از این قانون هستند. فارغ از اینکه شما یک دانشگاهی، کشاورز، تولیدکننده دارو یا صرفاً یک مصرف‌کننده هستید، فرض اصلی آن در اقدامات روزانه شما ادغام شده است و تنها پس از درک اصول اولیه این مدل‌ها می توان بر جنبه‌های پیچیده‌تر اقتصاد تسلط یافت.
نمودارهای عرضه از دیدگاه تولیدکننده ترسیم می‌شود و تقاضا از دیدگاه مصرف‌کننده به تصویر کشیده می شود.
با افزایش قیمت یک کالا، تقاضا برای محصول کاهش می یابد؛ در حالی که با افزایش قیمت، تولیدکنندگان برای دستیابی به سود بیشتر مایل به تولید بیشتر محصول هستند. به همین ترتیب، کاهش قیمت‌ها باعث کاهش تولید می‌شود، چرا که تولیدکنندگان ممکن است نتوانند هزینه‌های ورودی خود را پس از فروش کالای نهایی پوشش دهند.
زمانی که قیمت‌ها بالاتر است، تولیدکنندگان تشویق به افزایش فعالیت خود، به‌منظور بالا بردن بهره‌وری می‌شوند. در این هنگام، مصرف‌کنندگان به‌دنبال کمترین هزینه هستند. به طور طبیعی، قیمت ایده آلی که یک مصرف‌کننده برای یک کالا می‌پردازد «صفر دلار» خواهد بود. با این حال، چنین پدیده‌ای غیرممکن است؛ چرا که تولیدکنندگان نمی‌توانند در تجارت باقی بمانند. تولیدکنندگان، به‌دنبال فروش محصولات خود تا حد امکان هستند. با این حال، زمانی که قیمت‌ها نامعقول شود، مصرف‌کنندگان ترجیحات خود را تغییر داده و از محصول دور می‌شوند. باید تعادل مناسبی حاصل شود که به موجب آن هر دو طرف بتوانند در معاملات تجاری مستمر به‌نفع مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان شرکت کنند. (از لحاظ نظری، قیمت بهینه‌ای که منجر به دستیابی تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان به حداکثر سطح مطلوبیت ترکیبی می شود، در قیمتی رخ می‌دهد که خطوط تلاقی می کنند.)
اصول این قانون به طور مکرر در طول قرن ها در شرایط مختلف بازار به تصویر کشیده شده است. با این حال، اقتصاد کنونی جهانی‌تر از گذشته است و پیشبینی نیروهای کلان اقتصادی دشوار است. این اصول شاخص‌های مؤثری هستند، اما پیش‌بینی‌کننده مشخص نیستند.
این تئوری نه‌تنها به محصولات فیزیکی، بلکه به دستمزدها و حرکت نیروی کار نیز مربوط می‌شود. تئوری‌های پیشرفته‌تر اقتصاد خرد و کلان اغلب مفروضات و ظاهر منحنی عرضه و تقاضا را برای نشان دادن درست مفاهیمی مانند مازاد اقتصادی، سیاست پولی، عوامل خارجی، عرضه کل، محرک‌های مالی، کشش و کسری تنظیم می‌کنند.
منحنی تقاضا
در تحلیل اساسی اقتصادی، اغلب تمام عوامل به‌جز قیمت کالا ثابت نگه داشته می‌شوند. سپس تجزیه و تحلیل شامل بررسی رابطه بین سطوح مختلف قیمت و حداکثر مقداری است که به‌طور بالقوه توسط مصرف‌کنندگان در هر یک از آن قیمت‌ها خریداری می‌شود. ترکیب قیمت-مقدار ممکن است بر روی یک منحنی، که به‌عنوان منحنی تقاضا شناخته می‌شود، رسم شود. در این نمودار قیمت در محور عمودی نمایش داده می‌شود و مقدار نشان داده شده در محور افقی، منحنی تقاضا، تقریباً همیشه رو‌به‌پایین است که نشان‌دهنده تمایل مصرف‌کنندگان برای خرید بیشتر کالا در سطوح قیمت پایین‌تر است. هرگونه تغییر در عوامل غیرقیمتی باعث تغییر در منحنی تقاضا می‌شود، در حالی که تغییرات در قیمت کالا را می‌توان در امتداد یک منحنی تقاضای ثابت ردیابی کرد.
منحنی عرضه
مقدار کالایی که در بازار عرضه می شود نه تنها به قیمت قابل دستیابی آن کالا، بلکه به عوامل بالقوه بسیار دیگری نیز بستگی دارد.
در تحلیل اساسی اقتصادی، تجزیه و تحلیل عرضه شامل بررسی رابطه بین قیمت‌های مختلف و مقدار پیشنهادی بالقوه توسط تولیدکنندگان در هر قیمت و همچنین تمام عوامل دیگری که می‌توانند بر ثابت نگه داشتن قیمت موثر باشند، می‌شود. این ترکیبات قیمت و کمیت ممکن است بر روی یک منحنی ترسیم شوند که به‌عنوان منحنی عرضه شناخته می شود. با قیمت نشان داده شده در محور عمودی و مقدار نشان داده شده در محور افقی، منحنی عرضه که معمولاً رو‌به‌بالا است، نشان‌دهنده تمایل تولیدکنندگان برای فروش بیشتر کالایی است که در بازاری با قیمت‌های بالاتر، تولید می‌کنند. در بازاری با قیمت‌های بالاتر هر گونه تغییر در عوامل غیر قیمتی باعث تغییر در منحنی عرضه می شود، در حالی که تغییرات در قیمت کالا را می توان در امتداد یک منحنی عرضه ثابت ردیابی کرد.
بر اساس آنچه گفته شد، عرضه مربوط به این است که تولیدکنندگان یک محصول یا خدمات چقدر مایل به تولید هستند و می توانند با مقدار محدود منابع موجود به بازار عرضه کنند. در حالی که تقاضا عبارت است از اینکه خریداران مایلند چه مقدار از آن محصول یا خدمات را از بازار داشته باشند.
از آنجایی که تقاضاهای خریداران بی پایان است، به دلیل کمبود منابع، نمی توان تمام مطالبات را تامین کرد. اینجاست که رابطه عرضه و تقاضا نقش مهمی ایفا می کند و امکان تخصیص کارآمد منابع و تعیین قیمت بازار برای محصول یا خدمات را فراهم می کند که به عنوان قیمت تعادلی شناخته می شود . این قیمت نشان دهنده قیمتی است که تامین کنندگان مایل به عرضه هستند و خریداران مایل به خرید از بازار هستند.
یک مغازه دار یک جعبه شکلات به قیمت ۲۰ دلار عرضه می کرد که توانست به طور متوسط هر هفته ۵۰ جعبه را بفروشد. او تصمیم گرفت ۵۰٪ تخفیف ارائه دهد و قیمت را به ۱۰ دلار کاهش دهد. این منجر به افزایش فروش او به ۱۰۰ جعبه در هر هفته شد.
طبق قانون عرضه ، با افزایش قیمت یک محصول، عرضه‌کنندگان تمایل بیشتری به عرضه آن محصول خواهند داشت، زیرا می‌توانند با فروش آن محصول یا خدمات از سود بیشتری برخوردار شوند.
جدولی که مقدار تقاضا در هر قیمت را نشان می‌دهد، برنامه زمان‌بندی تقاضا نامیده می‌شود. برای نمونه می‌توان بازار بنزین را به‌صورت جدول یا نمودار نمایش داد. در این نمونه، قیمت هر گالن بنزین به دلار اندازه‌گیری می‌شود. مقدار تقاضا در میلیون‌ها گالن در یک دوره زمانی و برخی مناطق جغرافیایی اندازه‌گیری می‌شود.
آیا تقاضا همان مقدار تقاضا است؟
در اصطلاح اقتصادی، تقاضا با مقدار تقاضا یکسان نیست. هنگامی که اقتصاددانان پیرامون تقاضا صحبت می‌کنند، منظور رابطه بین طیفی از قیمت‌ها و مقادیر مورد‌تقاضا در آن قیمت‌ها است اما هنگام صحبت درمورد مقدار تقاضا، منظور تنها یک نقطه معین از منحنی و مقداری در جدول تقاضا است. به بیان ساده، تقاضا به خود منحنی و مقدار تقاضا به نقطه (خاص) منحنی اشاره دارد.
منبع : عرضه و تقاضا
انتهای پیام/ مسئولیت صحت اطلاعات با رپرتاژ دهنده است.